PREZENTACJA KSIĄŻKI „CARSTWO BUŁGARSKIE”, OTWARCIE WYSTAWY CERKIEW W BUŁGARII CARA SAMUIŁA – KORZENIE I DZIEDZICTWO

12 listopada (czwartek), godz. 17.00
BUŁGARSKI INSTYTUT KULTURY
Al. Ujazdowskie 33/35, Warszawa

PREZENTACJA KSIĄŻKI „CARSTWO BUŁGARSKIE”
Z AUTORAMI
PROF. MIROSŁAW LESZKA I DR KIRIŁ MARINOW

Bułgarski Instytut Kultury, prof. Mirosław Leszka i prof. Georgi Minczew z Uniwersytetu Łódzkiego zaprezentują książkę „Carstwo Bułgarskie” z autorami Mirosław Leszka i Kirił Marinow.

Autorzy, znawcy historii Bułgarii i Bizancjum, prezentują sto lat z dziejów średniowiecznego państwa bułgarskiego, kiedy dokonywały się w nim wyjątkowo dynamiczne przemiany w sferze ustrojowej, religijnej i kulturalnej. Państwo bułgarskie przekształciło się wówczas w carstwo chrześcijańskie, odgrywające na Bałkanach – szczególnie w okresie panowania Symeona I Wielkiego (893–927) – rolę mocarstwa, konkurenta Bizancjum.

OLYMPUS DIGITAL CAMERAMirosław J. Leszka jest profesorem w Katedrze Historii Bizancjum Uniwersytetu Łódzkiego. Specjalizuje się m.in. w: problematyce związanej z władzą cesarską w Bizancjum oraz rolą kobiet na dworze konstantynopolitańskim, dziejach Konstantynopola, a przede wszystkim historii Bułgarii od VII do XI wieku. Tej ostatniej kwestii poświęcił jak dotąd dwie książki (Wizerunek władców pierwszego państwa bułgarskiego w bizantyńskich źródłach pisanych (VIII pierwsza połowa XII wieku, Łódź 2003; Symeon I Wielki a Bizancjum. Z dziejów stosunków bułgarsko-bizantyńskich w latach 893-927, Łódź 2013) oraz liczne artykuły publikowane w kraju i za granicą.

Kirił Marinow, fot. Dominik Figiel — kopiaDr Kirił Marinow jest adiunktem w Katedrze Historii Bizancjum Uniwersytetu Łódzkiego, specjalistą z zakresu historii średniowiecznej Bułgarii, wojskowości bizantyńskiej oraz geopolityki i geografii historycznej Półwyspu Bałkańskiego w średniowieczu. W obszarze jego zainteresowań znajdują się także zagadnienia związane z ideologią polityczną, światopoglądem i wzajemnym postrzeganiem się mieszkańców średniowiecznych Bałkanów. Problematyce bułgarskiej poświęcił książkę W klisurach Hemosu. Znaczenie masywów Starej Płaniny i Srednej Gory w zmaganiach zbrojnych Bizancjum z Bułgarią (koniec VII–początek XI wieku), która ukaże się w przyszłym roku w Wydawnictwie Uniwersytetu Łódzkiego oraz liczne artykuły naukowe, opublikowane w kraju i za granicą.

OTWARCIE WYSTAWY
CERKIEW W BUŁGARII CARA SAMUIŁA –
KORZENIE I DZIEDZICTWO

1 — kopia-p1a33uo31m74a1ep6v211ctsrq4Kiedy wiosną 870 r. ojcowie VIII soboru ekumenicznego w Konstantynopolu przyznali Bułgarom prawo posiadania własnego arcybiskupstwa, położyli fundamenty pod niezależny Kościół bułgarski. Był on jedynym, spośród Kościołów nowo schrystianizowanych w IX w. ludów, który został uznany za niezależny. Pierwszy bułgarski arcybiskup Józef (Stefan) poprzedza całą plejadę dostojników, którzy – z pomocą bułgarskich władców – zbudowali silne chrześcijańskie państwo pod samym bokiem Romejów [Bizantyńczyków] i stworzyli w nim Kościół na obraz i podobieństwo konstantynopolitańskiego, wzorując się na jego prawie kanonicznym i instytucjach. Arcybiskupstwo bułgarskie w XI–XIII w. jest fenomenem, zwracającym na siebie uwagę swym synkretyzmem, łączącym tradycje chrześcijańskie Europy Południowo-Wschodniej w produktywny model kulturowy, na którego gruncie powstały bezcenne księgi liturgiczne jak Ewangeliarz Assemaniego, Ewangeliarz Zografski, Ewangeliarz Mariański, Psałterz Synajski, Modlitewnik Synajski, Apostoły: Slepczański, Ochrydzki i Eninski, Triod Orbelski i wiele innych zabytków średniowiecznego piśmiennictwa.
Ekspozycja została przygotowana przez Centrum Badań Cyrylo-Metodejskich Bułgarskiej Akademii Nauk.

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *