"Odchodzi człowiek" Martina Sliwki

  • Rozmowa o ważnym momencie egzystencji ludzkiej wspólnoty

30 czerwca 2010 r. w Słowackim Instytucie Kultury odbyło się wyświetlenie jednego z arcydzieł kina dokumentalnego – "Odchodzi człowiek". Powstały w 1968 r. film-opowieść o końcu ludzkiego życia jest dziełem Martina Sliwki i odzwierciedla bułgarskie obyczaje dotyczące śmierci człowieka. Etnograficzna wiarygodność taśmy została dokonana poprzez maksymalne zbliżenie się do wiary w życie wieczne, tak charakterystyczne dla tradycyjnej kultury bułgarskiej. Do osiągnięcia tego efektu przyczynił się również konsultant – profesor Christo Wakarelski. W 1995 roku film został uznany przez UNESCO za część światowego dziedzictwa kulturowego.


Niezależnie od wielu nagród i międzynarodowego uznania film jest mało znany szerszej publiczności. Pokazanie go w Warszawie wymagało cierpliwości, ponieważ otrzymanie praw autorskich do jego emisji okazało się być niełatwym zadaniem. Organizacja prezentacji naukowej również spotkała się z wieloma trudnościami, które towarzyszyły jej realizacji. W rezultacie wspólnych starań dyrektorek obu instytutów kultury: słowackiego – Pani Heleny Jacošová oraz bułgarskiego – Pani Michaeli Todorovej stała się możliwym wykonanie tego prestiżowego, międzynarodowego projektu.


Film słowackiego reżysera sprowokował dość głęboką dyskusję, którą po projekcji prowadził doktor Nikołaj Papucziev – wykładowca antropologii na Sofijskim Uniwersytecie im. Św. Klimenta Ochrydzkiego. W ramach godzinnej rozmowy zostały zadane liczne pytania, które ukazały zainteresowanie obecnych szerokim kręgiem tematów. Takimi jak widoczna w filmie "etnograficzna wiarygodność" oraz polityczna koniunktura w Bułgarii, która uniemożliwiła emisję od razu po jego stworzeniu. Przemiany w kulturze ludowej oraz współczesny problem migracji i emigracji również były tematami sprowokowanymi przez film "Odchodzi człowiek".


Zainspirowani filmem uczestnicy dyskusji kontynuowali zadawanie pytań, przedstawiali swoje odpowiedzi przez co sprawili, że rozmowa nabrała nieformalnego charakteru. Kolejna wspólna inicjatywa obu Instytutów Kultury pokazała, że istnieje duże zainteresowanie różnorodnością kulturową i jej poznawaniem. To odkrywa wiele możliwości w realizacji następnych slowacko-bułgarskich projektów w Polsce.
 

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *