OTWARCIE WYSTAWY ANTONII DUENDE

Dnia 5 października 2013 roku w Galerii Bułgarskiego Instytutu Kultury odbyło się otwarcie wystawy Antonii Duende „Znaki sakralne”. Każde dzieło z ekspozycji to frottage na papierze chińskim z tak zwanej Płyty Baszczańskiej, napisanej chorwacką głagolicą. Za pomocą wielowarstwowej obróbki papieru akwarelami i przez dodawanie elementów z innych systemów kodowych, takich jak partytury, symbole sakralne, teksty pisane innym alfabetem, malarka inicjuje dialog między różnymi warstwami kulturowymi. Stara się własnym językiem artystycznym umiejscowić głagolicę w kontekście globalnym.

Antonia Duende jest bułgarską artystką. Ukończyła malarstwo w Narodowej Akademii Sztuk Pięknych w Sofii. Za pomocą Fundacji im. Heinricha Bölla ukończyła studia podyplomowe w Instytucie Sztuki w Berlinie, a później przez krótki czas wykładała na Uniwersytecie Sztuki w niemieckiej stolicy. Prowadziła warsztaty w Niemczech, Polsce, Francji, Hiszpanii, Tajlandii, Indiach oraz Bułgarii. Obecnie zajmuje się kontekstualnością sztuki.

Malarka ma za sobą dużo indywidualnych i wspólnych wystaw. Główna część jej twórczości jest poświęcona poszukiwaniu sensu znaków i skoncentrowana na wpływie wizualnym, który utwory wywierają. W ostatnich latach podstawowy warsztat twórczy Antonii Duende to „Ślady Głagolicy”. Przestawiła ona ten projekt i inne dzieła malarskie w wielu stolicach europejskich – w Paryżu, Berlinie, Zagrzebiu i innych oraz w Indiach i Peru.

Podczas otwarcia wystawy Michaela Todorova podkreśliła fakt, iż Antonia Duende sukcesywnie proklamuję kulturę bułgarskość i słowiańskość w kontekście ogólnoświatowej sztuki i kultury. Malarka udowodniła to swoją prezentacją pt. „Znaki sakralne”.

Performance przedstawił dialog pomiędzy słynną bułgarską pieśnią liryczną  „Piękny jesteś, mój lesie” napisaną w 1875 roku przez Lubena Karawełowa a wschodnioazjatycką tradycją kaligrafii, kiedy artysta w stanie najwyższej koncentracji kaligrafując znaki piśmienne łączy się z tym co boskie – albowiem piosenka „Piękny jesteś, mój lesie”, opowiada o pięknie bułgarskiej przyrody i o dążeniu duszy do połączenia się z nią.

 

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *